Mutlu Yıllar (ikinci-son bölûm)
Yalnız kalmaya ihtiyaç duyuyordu. Olabildiğince yalnız… Zaten arkadaşlarından daha kötü psikolojide aynı sınavlara tabi tutulması onun moralini ve sinirini bozmaktaydı. Arayan kişiyi görünce bir süre açıp açmamakta tereddüt etti. Sonunda arkadaşı sesli mesaj bırakmayı denemeye başlamıştı. Ona, müsaitse yanına geleceğini ve mümkünse iki bardak çay koymasını isterken Rastgo telefonu açtı. İçi bir an da sevinçle doldu yalnız kalmak isterken nasıl oluyor da yalnız kalmayı bir telefonla hemen ret edebiliyordu.